چرا از همین شنبه شروع نمی کنیم؟ 😐

همه ما روزانه در حال حرکت هستیم. حرکت در مسیرهای مختلف که معمولاً ما را به مقاصدی کوتاه و ناپیوسته میرساند. اگر از بیشتر مردم سؤال کنید با یک آه از آرزوی خود میگویند که گوشه ذهنشان خاک میخورد. آرزوهای بسیار بزرگ که در ذهن کوچکشان نقش بسته و اکثر آنها رسیدن به آن را غیرممکن میدانند.
مشکل این است که مردم آرزو را با هدف و راه رسیدن به آن یکی میکنند. فکر میکنند همه آنها یکی هستند و برای رسیدن به آرزوی خود به اصل آن فکر میکنند مثلاً میگویند:
- آرزو دارم 10 کیلو وزن کم کنم
- آرزو دارم کسبوکار مورد علاقهام را راهاندازی کنم
- آرزو دارم 1 میلیارد تومان در سال درآمد داشته باشم
این آرزوها آنقدر بزرگ و دستنیافتنی هستند که بیشتر مردم رسیدن به آنها را غیرممکن میدانند. مانند کسی که بخواهد عرض یک رودخانه 100 متری را بپرد و به آن طرف رود برود. واقعیت همین است.

بازگشت به محل کار هیچگاه کار آسانی نبوده است. در حالی که بسیاری از ما در روزهای آخر هفته هم مشغول کار هستیم. اما همیشه صبحهای شنبه طاقتفرساترین ساعات هفته هستند. اما شنبه روز شانس و موقعیتهای خوب نیز هست؛ روزی که میتوان پیشرفت حاصل از هفته گذشته را خلاصهوار مرور کرد و برای موفقیت در روزهای آتی برنامهای نوشت.






